Hoe ga je om met wat je kinderen kijken?

We leven in een tijd waarin beeldschermen overal zijn. Tablets, telefoons, YouTube, Netflix, spelcomputers – het is niet meer weg te denken. Onze kinderen groeien op in een wereld waarin entertainment altijd beschikbaar is, waar je met één klik iets kunt bekijken zonder dat er iemand meekijkt of meeluistert. Veel ouders vinden het lastig om hier nog grip op te houden. En nog lastiger wordt het wanneer iets er onschuldig uitziet, maar dat eigenlijk niet is.

Steeds vaker merk ik dat er duisternis verborgen zit in ogenschijnlijk onschuldige kinderseries, films en games. Het begint subtiel: een grappig figuur dat met magie werkt, een spel waarbij je moet samenwerken met geesten, een serie die occultisme normaliseert of demonen als humor gebruikt. Het wordt verpakt in kleuren, humor en muziek, maar de inhoud is allesbehalve onschuldig. Dat is geen toeval. De vijand beïnvloedt graag de jonge geest, omdat dat de jaren zijn waarin identiteit en overtuigingen worden gevormd.

Als ouders – en zeker als vaders – staan we hier niet machteloos tegenover. De Bijbel leert dat wij verantwoordelijk zijn voor wat we toelaten in ons huis. Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. En dat betekent dat we onze kinderen beschermen tegen schadelijke invloeden die hun hart kunnen afstompen voor de stem van God.

Er is een groot verschil tussen naïef zijn en onschuldig zijn. Naïviteit zegt: "Ach, het is maar een spelletje." Onschuld zegt: "Ik kies bewust voor wat goed is." Kinderen hebben bescherming nodig. Ze kunnen zelf nog niet onderscheiden. Maar wij kunnen dat wel – en daarom mogen we opstaan in bewaking en liefde.

Paulus spreekt deze woorden gericht aan “broeders”. Dat is geen toevallige aanspreekvorm. Het is een oproep aan mannen om leiderschap te tonen. Niet door controle, maar door richting te geven aan het gezin. Leiderschap in huis gaat niet over heersen, maar over beschermen. Het gaat erom dat jij als vader de toon zet, de keuzes maakt en een veilige omgeving creëert waarin God centraal staat.

En ik merk dat dit leiderschap vaak begint bij de dingen die we zelf consumeren. Want hoe kan ik mijn kinderen beschermen als ik zelf niet alert ben op wat ik binnenlaat?

Mensen die mij kennen weten dat ik veel naar stevige rock luister. Sommige van die bands zijn christelijk, maar veel ook niet. Het was een deel van mijn identiteit, van mijn energie, van mijn verleden. Maar de laatste maanden ging de Heilige Geest steeds vaker fluisteren. Niet dwingend, niet veroordelend, maar liefdevol. Het was alsof Hij zei: “Waarom vul je jezelf met iets wat je geest niet opbouwt? Waarom zou je je hart laten vormen door iets wat je niet dichter bij Mij brengt?”

Op een gegeven moment kon ik het niet meer negeren. Muziek is krachtig. Muziek opent de deur naar emotie. Muziek maakt je zacht of juist agressief. Muziek draagt een geestelijke sfeer met zich mee. Ik merkte dat bepaalde muziek mijn vrede verstoorde, of dat mijn gedachten sneller gevuld raakten met onrust of negativiteit.

Ik wilde meer van God, meer van rust, meer van helderheid. En dat betekent automatisch: minder troep. Dus ik maakte een keuze. Niet om religieus te worden, maar om bewust te worden.

Mijn zoon van tien had dezelfde muziekstijl als ik ontwikkeld. Logisch: kinderen doen wat wij doen, niet wat wij zeggen. Toen we hierover samen praatten, begreep hij het meteen. Zonder discussie zei hij: “Dan luister ik ook alleen nog goede muziek.” We hebben samen playlists gemaakt met worship, christelijke rock en muziek die leven brengt in plaats van duisternis. Het bijzondere? Sindsdien is de atmosfeer in huis anders. Er is rust. Er is vrede. De energie verandert letterlijk.

En dat maakt iets duidelijk:

Wat je binnenlaat, bepaalt wat er binnenin groeit.

Dat geldt ook voor beeld. Als we niet opletten, worden we geleidelijk afgestompt. Eerst kijken we iets waarvan we denken: “Dat kan ik wel hebben.” Dan kijken we iets dat net een stap verder gaat. En voordat we het weten vinden we dingen normaal die we eerder nooit geaccepteerd zouden hebben.

Dat is precies wat de vijand wil: je gevoeligheid afbreken. Je onderscheidingsvermogen verzwakken. En vooral ervoor zorgen dat Jezus ergens op de achtergrond komt te staan.

Alles. Dus niet alleen bidden, Bijbellezen of naar de kerk gaan. Alles wat je doet – ook wat je kijkt of luistert, ook wat je jouw kinderen laat zien – mag gericht zijn op Gods eer. Niet uit kramp, maar uit liefde.

Veel ouders voelen zich overweldigd door alle beïnvloeding van buitenaf. Maar het goede nieuws is: jij bepaalt wat je binnenlaat in je huis. Jij bepaalt welke normen gelden. Jij bepaalt welk geluid het hardste klinkt. De wereld schreeuwt, maar jij bent de poortwachter van je gezin.

Zie je jezelf al staan bij de voordeur? Aan de ene kant staat de wereld met entertainment, magie, angst, occultisme en verwarring. Aan de andere kant staat Jezus, met vrede, licht en waarheid. Jij bepaalt wat door de deur naar binnen mag.

Er is een uitspraak die me enorm raakt:

Als jij het niet bewaakt, wordt het automatisch beïnvloed door de wereld.

Neutraliteit bestaat niet in de geestelijke wereld. Er is geen middenpositie tussen licht en duisternis. Wat we dulden in onze huizen, vormt onze kinderen. Veel gedrag van kinderen komt voort uit de atmosfeer in huis. Een kind dat rust voelt, gedijt. Een kind dat overweldigd wordt door prikkels, gaat dat ook uiten. Kinderen zijn spiegels.

We hoeven niet alles te verbieden. We mogen begeleiden. Aanwezig zijn. Uitleggen. Meekijken. En vooral: samen alternatieven bieden die opbouwend zijn. Er zijn prachtige christelijke series. Er is worship voor kinderen. Er zijn spellen die creativiteit stimuleren zonder duisternis. Het vraagt alleen bewustwording.

Dat is het hart van discipelschap: niet regels opleggen, maar richting geven naar Jezus.

Als vaders hebben we een unieke rol. We mogen bewakers zijn. Niet uit angst, maar uit liefde. Niet omdat we alles onder controle willen houden, maar omdat we weten wat er op het spel staat.

Wanneer jij kiest voor zuiverheid in wat je binnenlaat, heeft dat invloed op je gezin. Wanneer jij kiest voor rust en vrede, voelen je kinderen dat. Wanneer jij kiest om Jezus centraal te zetten in de kleine keuzes, volgt er zegen in de grote.

Wat je binnenlaat, blijft invloed hebben – ook als het scherm uit is. Beelden blijven hangen. Woorden blijven echoën. Muziek blijft nagalmen in je hart. Maar hetzelfde geldt voor de stem van God. Zijn vrede blijft. Zijn licht verdrijft duisternis. Zijn aanwezigheid verandert de atmosfeer.

Laat dat het geluid zijn dat het hardste klinkt in jouw huis.

Niet uit religie. Maar uit liefde voor je gezin.